beleidspoezie

Beleidspoëzie. Ik weet niet meer wie deze term noemde (was jij het? Vertel het me!) maar ik ging er helemaal op áán.

Als ik aan poëzie denk dan komt toch wel snel het cliché omhoog: mooi opgeschreven, maar wat bedoelen ze er nou eigenlijk mee?

Middle-of-the-road

Nee, dat is wel het laatste wat je wilt als het om beleidsstukken gaat: dat het niet te volgen is. Het lastige is alleen, vaak zijn dit schrijfsels die langs veel bureaus en gremia moeten voordat ze vastgesteld worden. Pas als iedereen ermee kan leven is het OK. Resultaat: een middle-of-the-road document waar niemand zichzelf nog in herkent, laat staan dat het goed te koppelen is aan de toepassing.

Zo’n boek dat leuk in de kast staat, maar dat je nooit pakt om te lezen. (wat ik dus heb met gedichtenbundels…)

AI-prompt

Ligt er bij jou ook een stapeltje beleidspoëzie op kantoor? Idee: zet de tekst eens in een AI-tool en vraag aan de tool om mee te denken van beleid naar uitvoering. Heel benieuwd wat eruit komt!

Titia Verdenius (1980) helpt betrokken, ambitieuze managers in het mbo en hbo bij het opsporen én oplossen van weeffouten in de onderwijsorganisatie.  Op deze website schrijft ze regelmatig over haar unieke werkwijze, die leidt tot integrale verbetering van het onderwijsproces zonder dat het op een reorganisatie uitdraait. Met haar bedrijfskundige en systemische blik geeft zij je altijd weer zicht op een ander perspectief.    Neem contact op

More to explore...