Voorgenomen bezuinigingen: in de kramp, of juist een kans?

De voorgenomen bezuinigingen in het hoger onderwijs maken nogal wat los. Hogescholen uiten hun zorgen, en terecht. Over mogelijke ontslagen en/of zelfs hele opleidingen die op de wip komen.

Maar wat ik minder zie (terwijl het volgens mij wel een factor is), is dat het grotere vergezicht nog onderbelicht blijft. Namelijk de veranderende maatschappij en daarbinnen de nieuwe generatie studenten en young professionals.

Gen Z

Generatie Z heeft andere verwachtingen en ambities over de toekomst, dan de docenten, managers en beleidsmakers (Millennials en Gen X) die de plannen maken.

Veel van deze studenten willen hun opties openhouden, met een carrièrepad dat flexibeler is dan de traditionele route. Denk aan studenten die doordeweeks een IT-baan ambiëren, maar in het weekend als yogadocent willen werken. Dit vraagt om een curriculumontwerp dat meer dan tevoren ruimte biedt voor persoonlijke keuzes en toekomstbestendige vaardigheden.

Het grotere plaatje

Natuurlijk kunnen instellingen studenten hier niet eindeloos in faciliteren, maar het gaat erom dat we ‘groter’ zicht krijgen op onze doelgroep: wat heeft de maatschappij over xx jaar van hen nodig, en hoe kunnen wij als instelling daaraan bijdragen? Wat is onze visie daarop? En als dat dan onze visie is, hoe vertalen we dat dan naar strategische doelstellingen, interessegebieden, opleidingsprofielen, etc.?

Stappen terug zetten naar het hier en nu

Zo werk je steeds verder terug naar het hier en nu, en vervolgens naar het ‘zodadelijk’. Wellicht is het daarmee beter haalbaar om met een andere bril op te kijken naar je onderwijsaanbod en eventuele synergie die te bereiken is met en tussen bestaande opleidingen.

Dit kan betekenen dat hbo-bachelors meer met tracks/specialisaties kunnen gaan werken. Geen apart CROHO/RIO-nummer met het hele circus dat daarbij hoort, wél een stevige basis met daar bovenop een specifieke richting.

Een ander perspectief

Niet, of in ieder geval minder met het startpunt van ‘We moeten bezuinigen en hoe gaan we dat doen?’, maar meer: ‘De maatschappij heeft straks iets anders nodig, hoe dragen wij daaraan bij terwijl we anders met onze budgetten omgaan?’.

Het is een begin, een denkrichting: ik ben natuurlijk ook benieuwd naar de ideeën van anderen. Wat denk jij? Praat mee in de discussie op LinkedIn!