Inmiddels ben ik wat jaartjes onderweg als ondernemer, en heb ik al in verschillende teams een paar maanden meegedraaid. Meerdere keren kwam er een moment waarin één van de collega’s vroeg: kunnen wij eens praten? Tuurlijk, zeg ik dan, waar wil je het over hebben?
Vrijwel altijd hoor ik dan dat de ander toch wel onder de indruk is van dat ik het gedurfd heb, voor mezelf beginnen. En meestal willen ze hetzelfde van me weten. Daarom vandaag in vogelvlucht: antwoord op de vijf vragen die ze me allemaal stellen:
Hoe het zo gekomen is dat ik mijn baan opzegde
Ik werkte al een tijdje in dezelfde baan en had daar veel ontwikkeld en bijna alle facetten wel gezien, en ik was toe aan nieuwe impulsen. Ik wilde andere skills naar de voorgrond halen en vroeg mijn manager hoe we dat konden vormgeven. In mijn toenmalige baan… een switch naar een andere rol… er kwamen wel wat ideeën voorbij, maar uiteindelijk kwam er niets van de grond. Ook sollicitaties op andere banen hadden geen succes.
En op een dag – door iets triviaals – kwam ik op het welbekende kruispunt en was ineens duidelijk: ik moet mijn koers omgooien. Wil ik die droombaan creëren dan moet ik het anders doen; dan ga ik het zélf doen. Ik besloot then and there: ik start mijn eigen bedrijf.
Hoe ik mijn eerste betaalde opdracht binnenhaalde
Tussen aankondigen en daadwerkelijk uit dienst gaan zaten een maand of vier, waarin ik nog een paar grote projecten afrondde. In die tussenliggende maanden waren er een paar momenten waarop ik aan mensen in mijn (zakelijk) netwerk vertelde dat ik voor mezelf zou gaan starten, en per wanneer. In de laatste werkweek postte ik ook nog iets op LinkedIn over mijn sprong in het diepe.
Zo ontstond uiteindelijk dat een week of vier na mijn uitdiensttreding ik werd benaderd door één van mijn oude warme contacten aan wie ik had verteld voor mezelf te gaan starten. Ze was zelf net aan een nieuwe baan begonnen en zocht iemand die op haar nieuwe werkplek een training kon geven. Ze dacht dat ik daar wel geschikt voor zou zijn.
En zo had ik ineens mijn eerste opdracht te pakken, zonder dat ik mezelf als een enge autoverkoper ergens in had gewurmd.
Hoe ik ongemerkt toch wel strategisch te werk ben gegaan
Zelf heb ik een bepaald beeld van ‘strategisch te werk gaan’, en als ik dan keek naar hoe ik het heb aangepakt, dan vond ik dat niet echt strategisch. Eerder een kwestie van slim/logisch nadenken. Maar inmiddels heb ik toch wel vaak teruggekregen van mensen die willen weten hoe ik het heb gedaan, dat je het wel strategisch mag noemen…
- Als je nadenkt over dat je die ene oud-collega op die borrel wilt spreken zodat je kunt laten vallen dat je gaat ondernemen,
- Als je nadenkt over het moment in de week en op de dag waarop je die ene mail gaat sturen, of die LinkedIn post plaatst,
- Als je nadenkt over hoe vaak je een nieuwsbrief verstuurt, zodat het én leuk om te lezen is, én (maar misschien wel: vooral!) voor jezelf leuk en haalbaar blijft om te doen.
Want ja, daar denk ik dus over na. Maar denken de meeste ondernemers daar niet over na?
Hoe ik mijn plan gaandeweg bijstelde
Toen ik besloot het roer om te gooien was mijn toekomstbeeld om mensen te gaan coachen. Onderwijskwaliteitszorg wilde ik loslaten. Maar waar werd ik telkens voor gevraagd? Onderwijskwaliteitszorg. En gaandeweg besefte ik dat dat helemaal niet erg is. Al was het maar omdat ‘ze’ me daarvan kennen en weten wat ik daarin kan, en ze me dus daarvoor wel willen inzetten.
Daar bovenop ontdekte ik dat nu ik zelf de ruimte heb om te kiezen, ik mijn werk ook gemêleerder kan maken. Een beetje kwaliteitszorg, een beetje procesmanagement, een beetje sparringpartner, etc., en in de ruimte die daar tussen ontstaat, komt ineens ook die coaching oppoppen.
Waar ik eerst dacht alleen maar te gaan coachen, merkte ik na paar jaar dat me dat veel te nauw was, en nu zie ik dat ik alsnog zulke gesprekken heb, maar dan omdat het zo ontstaat, organisch, en niet vanuit een Hulpvraag en een Coachtraject. (niks mis mee trouwens hè, alleen ik blijk niet echt een coach te zijn, maar eerder een mentor).
Welke tips ik heb voor ‘aspiring entrepreneurs’
- Zoek naar je gemakkelijkste startpunt. Zo sprak ik iemand die eigenlijk in een nieuwe rol terug wilde naar haar vorige sector, die van de non-profit. Maar ze was daar al te lang uit. Hoe daar weer in te geraken? Mijn tip aan haar: vraag aan je vroegere manager of die je een vrijwilligersproject wil geven, zodat je aan je portfolio kunt werken. Zij kennen je al, ze weten hoe je werkt; zij zijn geholpen met het project, en jij bent geholpen met ervaring en wellicht een goeie review voor je website straks.
- Doe ervaring op via een platform als De Nieuwe Gevers. Ik zelf heb daar ook een tof project gevonden waarin ik een kleine zijsprong kon doen en van toegevoegde waarde kon zijn voor zowel de opdrachtgever als mijn business.
- Vertel over je plannen aan mensen die in je (beoogde) hoek zitten en waarvan je weet dat ze je hoog hebben zitten. Deze mensen zitten al min of meer in je fanclub en willen je vast een handje helpen om ergens binnen te komen.
Wil je meer weten over ondernemen in het hoger onderwijs? Neem contact op!