We zitten nu een paar weken in lockdown vanwege het C19-virus. Als ik jou midden in de nacht zou wakker maken met de vraag: heb je er vertrouwen in dat je goed uit deze thuisblijftoestand komt?
Met je business, werk, leven, je algehele sanity? Voor mezelf kan ik zeggen: ja, daar heb ik een rotsvast vertrouwen in. Het komt goed.
Ja, da’s leuk, maar hóe dan?
Een vraag die iedereen zich stelt nu. Alleen het punt is. Die hoe-vraag, daar ga je niet uit komen. Met als gevolg dat je jezelf vastdraait, als je ditgeen halt toeroept.
Probeer dit eens: richt je op het ‘wat’, en niet op het ‘hoe’.
Het ‘wat’ versus het ‘hoe’
Het ‘wat’, zijnde: ik vertrouw erop dat het goed komt. Het ‘hoe’, dat laat ik over aan het universum, het toeval, of wat dan ook. Ik vertrouw erop dat, terwijl ik het ‘hoe’ steeds meer loslaat, het ‘wat’ (dat het goed komt) steeds meer zichtbaar wordt voor mij.
Micro-stapjes zetten
Merk je dat je toch weer in het hoe vast loopt? Hoor je in je hoofd telkens weer die vraag: ja maar hoe dan?? Hoe ga ik rondkomen deze maand? Hoe houd ik het leuk thuis? …kijk dan waar je je vraag kleiner kan maken. Steeds kleiner, zodat je terug komt bij een vraag die begint met ‘wat’.
Dat kan betekenen dat je micro-stapjes aan het maken bent. En dat is ok. Probeer daar zonder oordeel naar te kijken. En met compassie. Want de tijden zijn intens, en dat vraagt om een andere aanpak.
We zien allemaal hoe onze realiteit een duw krijgt met elke persconferentie van Rutte. Heeft t dan zin om te verwachten van jezelf dat je grote stappen zet? Nee!
Kleinere stappen dus, steeds kleiner, zodat alleen het ‘wat’ overblijft.
Wat kan ik vandaag doen om af te schakelen?
In plaats van: hoe kom ik deze maand rond? Kun je vragen: wat kan ik vandaag doen om mijn denkhoofd een beetje space te geven?
Voor mij betekent dat vandaag: activiteiten uit mijn agenda gooien en dan maar een dag niet werken aan mijn bedrijf. Even wat anders en het liefst zonder beeldscherm. Schilderen bijvoorbeeld.
Welke micro stap kun jij vandaag zetten?