Het is verleidelijk om mee te doen met wat veel anderen doen; doorgaan met hoe het altijd ging en proberen dat zo goed mogelijk te doen. Ook al ben je dan wel in beweging, je bent reactief en afwachtend.
Over je horizon heen kijken
Hoe zou het zijn om even op je tenen te gaan staan en over het hier en nu heen te kijken naar bijv. over een jaar. Los van de thuisblijfrealiteit waar we nu mee dealen.
Waar zou je over een jaar willen staan? Ben je nu in loondienst en wil je over een jaar je eigen business hebben? Heb je nu je eigen business en wil je over een jaar een miljoen omzet aantikken?
Het maakt niet uit hoe je leven er nu uit ziet en op welk gebied je de vraag stelt. Het kan ook gaan over waar je woont, over je gezondheid, of over je liefdesleven.
Wat is er vandaag mogelijk?
Stel jezelf dan de vraag: wat voor kleine actie kun je vandaag nemen om hier naartoe te werken? Kan van alles zijn. Dat kan ook zijn: iemand bellen die je al heel lang wilt bellen.
Het gaat er niet om dat je in dat ene telefoongesprek praat over wat er over een jaar moet staan. Het gaat erom dat je in actie komt. Nu is het moment. Bel gewoon, klets een half uurtje, en dan zie je wel weer verder.
Ook als je een baan hebt waarin je zoveel uur geacht wordt te komen opdagen. Zelfs op werkdagen heb je tijd om even bij de koffieautomaat te blijven hangen met die collega. Dat kan ook als je thuis werkt, alleen nu word je uitgedaagd er bewuster voor te kiezen.
Die bewuste actie kun alleen jij inzetten.
Wandelgangen
Wil je iemand tegen het lijf lopen in de wandelgangen? Nu zal je uit je verlegenheid moeten stappen en diegene opbellen, in plaats van casual binnen lopen voor een praatje.
Ja dat kan spannend zijn, maar geloof me: na afloop ga je zien dat t best meeviel en dat die ander het heel leuk vond dat je belde. Zelfs als het even niet uitkomt. Dan maak je een belafspraak en spreek je diegene alsnog.
Welke stap, hoe klein ook, kun jij vandaag zetten?