Welke onderwerpen pak je als OC wél op (en welke niet)?
Als je lid bent van een opleidingscommissie, doe je dat meestal niet omdat je tijd over hebt. Je zit erin omdat je
In het jarenlang werken met onderwijsorganisaties ben ik steeds beter gaan begrijpen hoe belangrijk het is om het onderscheid te maken tussen symptomen en oorzaken van het gerommel dat kan ontstaan in onderwijsteams.
Dit inzicht helpt je om niet vast te blijven zitten in de symptomen, maar om daadwerkelijk de onderliggende oorzaken aan te pakken.
Ik leg het je graag uit met een voorbeeldje.
Wanneer je bij een dokter komt, vraag zij waar je last van hebt. Jij beschrijft dan de symptomen, bijvoorbeeld pijn aan je knie. Het probleem is dan dat je moeilijk loopt. Maar de dokter moet dieper graven om de oorzaak te achterhalen.
Hetzelfde geldt voor organisaties. Een aantal jaar geleden kwam ik te werken met een team waarin mensen met elkaar botsten. Er speelde meer dan wat ik hier prijsgeef, maar even plat gezegd: de ene voelde zich gepasseerd, terwijl de ander vond dat de eerste moeilijk deed. Iedereen dacht over de ander: ‘Je ziet het verkeerd’. Alleen precies dat, zo’n sterke mening die je hebt (en uitstraalt) over de ander – dat waren de symptomen.
Nu, als ik terug kijk, zie ik inderdaad dat er onder die symptomen iets anders zat. In dat team zat het ‘m in onduidelijkheid rondom taakverdeling en leiderschap over je rol nemen. Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten… En toch kunnen we er iets van leren.
De onderliggende oorzaak worden namelijk vaak niet benoemd. (Mede omdat men er gewoon te dicht bovenop zit). Dit leidt ertoe dat teams blijven hangen in symptomen. Zo kan elke teamvergadering en e-mail als je niet uitkijkt, uitmonden in een bron van frustratie. Dit is ook waarom mensen weggaan; ze zijn het gedoe zat en voelen zich niet serieus genomen.
Managers proberen vaak om om de symptomen heen te werken, maar dat is net als een icepack op een pijnlijke knie leggen: het biedt tijdelijke verlichting, maar lost het probleem niet op.
Wat veel beter zou zijn, is dieper onderzoek doen naar de oorzaken.
Ik geef je een idee over hoe ik dit aanpak:
Dit kan zowel in de processen als in de taakverdeling, overlegstructuur en samenwerking zijn.
Mensen zijn vaak huiverig om dingen in hun werk te veranderen. Maar als ze zien dat de veranderingen de gaten en hobbels wegnemen, worden ze enthousiast. Als manager profiteer je hier ook van: de verhoudingen verbeteren en de samenwerking verloopt soepeler, net zoals soepelere knieën minder pijn geven bij het lopen.
Herken je deze situatie in jouw team? Vraag je dan af of je naar een symptoom kijkt of dat je de oorzaak al in beeld hebt.
Bespreek het samen met mij: plan een gesprek via de button hieronder.
Titia Verdenius (1980) helpt betrokken, ambitieuze managers in het mbo en hbo bij het opsporen én oplossen van weeffouten in de onderwijsorganisatie. Op deze website schrijft ze regelmatig over haar unieke werkwijze, die leidt tot integrale verbetering van het onderwijsproces zonder dat het op een reorganisatie uitdraait. Met haar bedrijfskundige en systemische blik geeft zij je altijd weer zicht op een ander perspectief. Neem contact op.
Als je lid bent van een opleidingscommissie, doe je dat meestal niet omdat je tijd over hebt. Je zit erin omdat je
Als onderwijsmanager in het hoger onderwijs heb je te maken met verschillende advies- en overlegorganen. Drie daarvan springen eruit: de curriculumwerkgroep, de
In mijn laatste baan werkte ik een tijdje samen met iemand wiens takenpakket overliep. Ik was erbij gehaald om hem een paar
Als consultant voor het mbo en hbo helpt Titia Verdenius betrokken, ambitieuze managers bij het bouwen van succesvol gestroomlijnd beroepsonderwijs.
Ongeveer 6x per jaar komt ‘ie in je mailbox.