laatste-groet

De heel korte versie: ik train geen opleidingscommissies meer.
Hieronder vertel ik je meer én ik help je graag verder met alternatieve mogelijkheden.

Het is nu vrijwel op de dag af vijf jaar geleden dat ik een berichtje kreeg dat het begin van mijn ondernemersreis betekende.

Eerste training

Mijn leidinggevende van een paar jaar ervoor schreef me: ik ben net gestart bij een nieuwe werkgever en kom in aanraking met een opleidingscommissie die wat hulp nodig heeft. En ik dacht dat jij dat wel zou kunnen!

Ik channelde meteen mijn innerlijke Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’. 

Analogie

En zo ging ik aan de slag met mijn eerste zelfgebouwde training waarmee ik die opleidingscommissie beter in het zadel hielp. Het werd mijn eerste betaalde klus én het zou mijn gouden ticket naar nieuwe opdrachtgevers betekenen. Ik ging met mijn nieuwe training naar andere contacten en kwam zo op verschillende plekken binnen, waarna ik steeds vaker werd gevraagd. De training hielp me zo ook om nieuwe (andere) opdrachten binnen te slepen als adviseur, coördinator of beleidsmedewerker bij verschillende faculteiten en academies. 

Zo ontwikkelde ik niet alleen mijn eigen portfolio; ook ontdekte ik voor de opleidingscommissietraining nieuwe invalshoeken, en scherpte ik mijn werkvorm steeds een beetje aan. Ik vond bijvoorbeeld een mooie analogie waarmee ik de verantwoordelijkheden van commissie, opleiding, kwaliteitszorg en examencommissie eenvoudig uitlegde. Gemakkelijk te onthouden en daarmee eenvoudig toepasbaar. 

Masterclass

Later ontwikkelde ik zelfs een spin-off masterclass speciaal voor het opleidingsmanagement. Want het bleek dat veel opleidingsmanagers (net als de commissies) niet helemaal scherp hadden wat ze nu wel en niet moesten voorleggen aan de opleidingscommissie. Hoe handig is het dan als je beide ‘partijen’ kunt trainen vanuit hun eigen gezichtspunt? Het bleek goed te werken. Ik kon meerdere opleidingen zo verder op weg helpen naar een sterke basis voor onderwijskwaliteit.

Afscheid

Het is wel duidelijk, die opleidingscommissies hebben veel voor mij betekend.

En nu is het tijd om ze écht achter me te laten, en dit is waarom.

Ik ben in de laatste twee jaar steeds minder onderwijskwaliteitszorg gaan doen en steeds meer organisatieadvies. De energie stroomt niet meer naar de opleidingscommissies. Ik ontdekte dat ik de trainingen niet meer met dezelfde excitement aan het voorbereiden was als in het begin. En precies dat deed een belletje rinkelen: als ik er niet écht zin in heb, dan is het misschien tijd om het los te laten.

Wat blijft…

Nu voeg ik de daad bij het woord en haal ik mijn trainingen offline. Maar… alle blogs die ik hier heb geschreven over (het werken met) opleidingscommissies, die laat ik natuurlijk staan. Omdat je maar nooit weet wie ernaar op zoek is.

Gelukkig kun je nog steeds trainingsbureaus vinden die jouw opleidingscommissie verder op weg helpen!

Kijk bijvoorbeeld eens bij Onderwijs.pro of bij Taqt.

Mocht je bloednieuwsgierig zijn naar die analogie waar ik hierboven naar refereerde, of je hebt een andere vraag, neem dan contact met me op!

Titia Verdenius (1980) helpt betrokken, ambitieuze managers in het mbo, hbo en wo bij het bouwen van succesvol gestroomlijnd onderwijs. Op deze website schrijft ze regelmatig over het snijvlak van procesmanagement, onderwijskwaliteit én het inzetten van jezelf als instrument voor verandering in en met je werk. Met haar bedrijfskundige en systemische blik geeft zij je altijd weer zicht op een ander perspectief.    Neem contact op

More to explore...