Uitkomen in het lege midden

Wát een bijzondere experimenteersessie was dat afgelopen week, bij de Haagse Hogeschool:

Een Doos vol Onzekerheid

Ik kwam eerder dit voorjaar een aankondiging tegen die meteen iets activeerde bij me. Een Doos vol Onzekerheid heet het, en het richt zich op onderwijsprofessionals die vanuit hun werk op enige wijze te maken hebben met onzekerheid.

Omdat ze werken aan onderwijsinnovaties, omdat ze zorgen hebben over de toekomst van het onderwijs, omdat ze zenuwachtig worden van vernieuwing in het onderwijs… Heel breed dus.

Dit is hoe de initiatiefnemers het zelf omschrijven: ‘Hoe kun je vaardiger worden om onderwijs vorm te geven waarin er voor jezelf en jouw studenten meer ruimte is om te bewegen in onzekerheid? Juist ook in een organisatie waarbinnen de trouw aan de bestaande orde en het laten doorlopen van de taken van alledag zo groot is? Experimentele werksessies, met als titel Een doos vol onzekerheid. Onderzoek waarin gepoogd wordt onderwijsprofessionals die zich hebben te verhouden tot onzekere tijden, handvatten te bieden, vanuit welke rol dan ook.’

Onderwijsinnovatie

Vrijdag was ik dus bij de Haagse voor de tweede van in totaal vier bijeenkomsten, die worden georganiseerd vanuit een samenwerking tussen de lectoraten Designing the Future van Fontys Hogeschool en Change Management van De Haagse Hogeschool.

In een dansruimte in de kelder ontmoette ik een kleine 40 andere onderwijsprofessionals uit het hele land. Lectoren, onderwijskundigen, beleidsmedewerkers, docenten, trainers, coaches… In verschillende werkvormen kwamen we in contact en beweging rondom het thema onzekerheid en innovatie in het (hoger) onderwijs. En eigenlijk… ging het nog veel verder dan alleen onderwijs.

Verkenning

Het was een verkenning zonder zoektocht naar Het Antwoord op de vraag hoe om te gaan met onzekerheid.

We ontdekten hoe wij ons als mens bewegen op de (tegen)polen overgave versus grip, en intuïtie versus rationaliteit. We spraken in kleine groepjes over wat er kan ontstaan als je op persoonlijk niveau de behoefte aan controle, veiligheid etc loslaat. En dan was er nog de installatie van beeld en geluid van kunstenaar Marjolijn Zwakman (één van de initiatiefnemers van het experiment) die aan het denken zette.
En telkens een haakje richting onderwijsinnovatie.

Cadeautje

Deze dag bracht me, naast een fijne impuls voor mijn onderwijshart en nieuwe inspirerende contacten, nog iets anders heel waardevols. Iets wat ik niet zag aankomen, maar dankbaar in ontvangst nam.

Ik ben al even op zoek naar… of zal ik zeggen: op verkenningstocht rondom het lege midden. Voor mij de plek waarin ik 100% ok ben met alles wat er is op dat moment. Niks hoeven doen of oplossen. Gecentreerd. Ontspannen. Licht.

Ineens zag ik het

Vrijdag, in een ochtend gevuld met onzekerheid, vond ik mezelf terug in een ruimte vol onbekende mensen, precies in het midden van grip, overgave, rationaliteit en intuïtie.

En ineens zag ik het: ik was in het lege midden.