Deze week geef ik weer een praktijkvoorbeeld van hoe inhoud, proces en relatie elkaar kunnen beïnvloeden.
‘Zucht, de aannemer die we hadden gevonden voor onze verbouwing heeft de opdracht terug gegeven’, las ik deze week in de vrienden-app. De reden: hij voelde de klik niet.
Een van de vriendinnen vond het maar een vreemd excuus. Hoezo moet er een klik zijn met een aannemer?
Zuur
Ik vond het helemaal niet raar. Sterker nog, ik zou juist blij zijn dat die man eerlijk was. Tuurlijk, in eerste instantie zit er een deukje in je ego. (Ben ik niet leuk genoeg??)
Maar zeg nou zelf. Alles beter toch, dan een project wat op zich al stressvol is, te laten doen door iemand met wie de klik is er niet is. Dat zouden héle lange weken klussen worden. Tuurlijk is het zuur, want je moet het hele traject van zoeken en vinden weer door, maar kennelijk is er een aannemer die beter past.
Mijn vriendin kon zich er weinig bij voorstellen: ‘Bij een coach of architect ofzo, kan ik me nog wel voorstellen dat die klik belangrijk is. Want dan ben je veel met elkaar in overleg. Maar zo’n werkman komt toch vooral om een klus te doen? Wat maakt de onderlinge verhouding dan uit? Ik denk dat ie een beter betaalde klus heeft gekregen.’
Overeenkomst
Tja, dat laatste weten we niet, maar heel eerlijk: ik denk dat dat eigenlijk ook niet uitmaakt. Voor mij niet althans. En daarbij: een coach en een timmerman hebben meer met elkaar gemeen dan je zou denken.
Namelijk dat ze allebei in je persoonlijke space zitten.
Een coach zit mentaal/gevoelsmatig in je aura; en een aannemer zit fysiek en ook deels geestelijk in je ruimte, want je hebt een vreemde in huis voor langere tijd.
En we weten allemaal: een dag kan héél lang duren als je hem moet doorbrengen met iemand die in je allergie-zone zit. Laat staan een paar maanden. Helemaal als je er afhankelijk van bent. Dat doe je jezelf toch niet aan?
Wat heb je écht nodig?
Voor mijzelf als ondernemer geldt het net zo. Als het niet goed voelt doe ik het niet. Ook als ik geen andere klus heb lopen en ik hem dus ‘nodig heb’. Mijn uitgangspunt is: money follows joy, joy doesn’t follow money.
Een goedbetaalde klus is even leuk, maar als mijn opdrachtgever een griezel blijkt te zijn, heb ik liever geen klus dan veel stress en wel omzet.
Wat nu?
Met situaties als bovenstaande is het interessant om te kijken naar hoe proces, inhoud en relatie zich tot elkaar verhouden. Had de aannemer zich laten leiden door de inhoud (d.w.z. de opdracht met bijbehorende vergoeding), dan hadden hij én mijn vriend mogelijk een flinke kluif gehad aan de klant/uitvoerder-relatie.
Deze aannemer heeft kennelijk nog eens nagedacht over het proces in het voortraject en bedacht: dat liep al niet soepel, mogelijk ga ik dat in het verdere verloop houden. Vind ik het dat waard? Alles afwegend heeft hij geconcludeerd van niet. Of… hij heeft een beter betaalde klus gevonden. We zullen het nooit weten.
Voor mijn vrienden zit er weinig anders op dan het zoekproces weer op te starten.
Loopt het bij jou mogelijk ook scheef in de dynamiek inhoud-proces-relatie? Neem contact op.