In mijn werk als organisatieadviseur in het beroepsonderwijs heb ik vaak gezien hoe lastig het is om met wat afstand te kijken naar de dynamiek in je team. Als manager zit je agenda overvol en zo wordt ’t lastig om te achterhalen of je dat ene akkefietje even moet laten sudderen (sommige dingen lossen zich nou eenmaal vanzelf op), of dat het tijd is voor wat meer onderzoek.
Toen ik jaren geleden in een nieuwe baan en dus nieuw team terecht kwam, merkte ik na een tijdje dat dingen niet lekker liepen in dat team. Teammeetings verliepen stroef. Afspraken maken was moeilijk. Er was sprake van micromanagement. De ene collega voelde zich gepasseerd, terwijl de ander vond dat de eerste moeilijk deed.
De overeenkomst? Allemaal vonden we dat ‘de ander het verkeerd zag’.
Jaren en vele teams later denk ik nog eens terug aan die tijd en ik zie nu andere dingen dan toen. Die hakken in het zand waren niet het probleem; ze waren symptomen die eigenlijk wezen in een andere richting.
En raar maar waar, die andere richting lag recht voor onze voeten, maar we waren te druk met kibbelen om het te zien.
Had er toen iemand met iets meer afstand naar ons team gekeken, dan had die gezien dat er te veel onduidelijkheid was over (de inhoud van) rollen en verantwoordelijkheden, beslissingsbevoegdheid en leiderschap. Opvallend: veel van de teamleden spraken dit ook uit, zij het impliciet. We zaten er gewoon nét te dicht bovenop en daarom zagen we de rode draad niet. Plus: we misten de tools om die rode draad te pakken te krijgen.
Inmiddels weet ik wél hoe ik die rode draad boven tafel krijg. Mijn benadering?
Ik bekijk een academie/faculteit als een (eco-)systeem dat meer is dan een plek om onderwijs te geven, maar ook als een entiteit met een uniek ontwerp en aansturing. Denk aan het organogram, primaire processen, overlegstructuren, beslissingsbevoegdheid, maar ook aan de financiële huishouding. Kortom: de papieren werkelijkheid. En dan voeg ik er nog een dimensie aan toe, namelijk dat in dat systeem elke rol een meest optimale plek heeft, waarbij die papieren werkelijkheid op zijn best is.
Kortom, ik heb een integrale blik op jouw onderwijsorganisatie. Met die blik doorzie ik wat het ideale plaatje is, kijk ik naar hoe de verdeling nu is, en ik ga op zoek naar hoe we zo dicht mogelijk bij dat ideale plaatje kunnen komen.
In het heel kort is dit wat ik doe:
Met deze benadering is het mogelijk om heel gericht aanpassingen te doen zonder dat het de zweem van een reorganisatie krijgt.
Niemand zit tenslotte te wachten op zoveel (extra) onrust.
Vaak is er al een heel sterke basis in de onderwijsorganisatie. Wat ik doe is die weer uitbalanceren, zodat je op een gezonde manier kunt verder bouwen aan (de inhoud van) jouw onderwijs. Zo pak je de draad zelf weer op.
Wil je dat ik met jou meekijk? Laten we kennismaken! Plan een afspraak in mijn agenda via de knop hieronder.
Heb je liever dat ik contact met jou opneem? Gebruik dan het contactformulier.
Titia Verdenius (1980) helpt betrokken, ambitieuze managers in het mbo en hbo bij het opsporen én oplossen van weeffouten in de onderwijsorganisatie. Op deze website schrijft ze regelmatig over haar unieke werkwijze, die leidt tot integrale verbetering van het onderwijsproces zonder dat het op een reorganisatie uitdraait. Met haar bedrijfskundige en systemische blik geeft zij je altijd weer zicht op een ander perspectief. Neem contact op.
Vandaag een paar belangrijke uitgangspunten om mee te nemen als je een onderwijsinnovatie succesvol wilt doorvoeren. Inclusief concrete praktijkvoorbeelden die herkenbaar zijn
Je moet wat als even je hoofd wilt leegmaken. Laatst had ik daarom een puzzel erbij gepakt van een prachtige pauw. 1000
Toen ik besloot om te gaan ondernemen, deed ik dat niet primair vanuit de drive om te ondernemen. Het bouwen van een
Als consultant voor het mbo en hbo helpt Titia Verdenius betrokken, ambitieuze managers bij het bouwen van succesvol gestroomlijnd beroepsonderwijs.
Ongeveer 6x per jaar komt ‘ie in je mailbox.
