Gister vertelde ik iemand een anekdote, alleen ik kon maar niet op de naam van de vent komen die nogal een cruciale rol speelde in het verhaal. Zó irritant!
Verhaal afgemaakt en er maar een beetje omheen gepraat. Het punt dat ik had geprobeerd te maken viel een beetje in het niet, maar allez.
En zoals dat dan gaat, vandaag liep ik in de supermarkt, totaal andere context, en ja hoor: eindelijk kwam ik op zijn naam.
Het deed me denken aan die gratis postkaart die ik ooit ergens mee nam en in mijn bureaula legde. ‘Stop met zoeken, het vindt jou’, staat erop.
Precies als ik het nodig heb, kom ik hem tegen in de la.
Soms heb je even een bemoedigend woord nodig. Desnoods gegeven door je bureaula. ⠀