Je bent geboren als een dubbeltje dus je wordt nooit een kwartje. Right? Het is een mooi voorbeeld van conclusies waar we ons hele leven aan vast kunnen blijven houden…
Andere blik op je leven
Zelf ben ik echt geen haar beter hoor, maar toch heb ik in de afgelopen jaren ontdekt dat er voorbij aan dat dubbeltje-kwartje-verhaal een hoop mogelijkheiden te ontdekken zijn.
Ik leerde op een andere manier kijken naar mijn leven. Ik leerde vragen stellen die op een andere laag ‘aansloegen’ dan aan de oppervlakte. Ik ontdekte dat er onder de oppervlakte een hele verzameling inzichten lag te wachten tot ik er in zou duiken.
Inzichten toepassen
Een voorbeeld. Een moeizame relatie met een collega kon ik nu ineens anders zien, en het gesprek aangaan waar ik dit al jaren had ontlopen want ik wist nooit hoe het aan te pakken. Toen er weer een akkefietje was dacht ik; ik wil dit niet meer, ik ga het aan. En ben met mijn collega in gesprek gegaan.
Maanden later realiseerde ik me dat de dynamiek tussen ons echt was verbeterd, positief-collegiaal. Totaal voorbij de verwachtingen die ik in de jaren ervoor had. Van: ‘dit wordt nooit wat’ naar ‘wat leuk dat je me hierin betrekt!’.
Maar wat maakte dan dat het makkelijker was om dat gesprek nu wel aan te gaan?
Hoe pak ik het aan?
Ik noem het in de vraag blijven. In tegenstelling tot vasthouden aan conclusies.
Ik had natuurlijk kunnen denken: ‘Oh, het is weer zover. Collega doet zus-en-zo en dan moet ik daar weer zo-en-zo omheen zien te werken. Even blik op oneindig en dan waait het wel weer over’. …en na een tijdje herhaalt het zich weer. Dit vasthouden aan conclusies kan jaren zo doorgaan.
Ik maakte echter een andere keuze, en die ging ongeveer zo: ‘Oh, het is weer zover. Collega doet zus-en-zo. Waar help ik mezelf nu het meeste mee in reactie daarop?’
De vraag stellen betekent nog niet meteen dat het antwoord er ook is. Daar gaat soms een tijdje overheen. Je ‘achterhoofd’ moet even de tijd krijgen om te diepzeeduiken naar de ideeën/inzichten die je ergens hebt opgeslagen.
In de vraag blijven
Door een vraag zoals deze te stellen komen er na verloop van tijd opties in beeld. Ook de optie om te reageren zoals je altijd deed. Want dat is niet fout hè! Echter het hebben van meerdere opties kan fijn zijn, want het geeft je ruimte om te kiezen. En is het niet heerlijk om wat te kiezen te hebben?
Door mezelf toe te staan om naast de conclusies die ik over de samenwerking had, ook open te staan voor een andere kijk op mezelf en mijn collega, creëerde ik ruimte voor andere uitkomsten.
Nieuw soort samenwerking
Na verloop van tijd verbaasde ik me erover dat die eerdere conclusies niet meer pasten in de realiteit van dat moment. Ik kon het beeld dat ik had nu echt niet meer in stand houden. Mijn collega en ik waren van jarenlang stroefheid ineens gegaan naar een ontspannen werksfeer.
Omdat ik voorbij was gegaan aan het beeld dat ik ooit had gecreëerd, kon ik (en daarmee zij) opkrabbelen uit de loopgraaf en op een andere manier samenwerken. Wie had dat gedacht?
Het kwartje viel
Doordat ik vragen was gaan stellen over de conclusies die ik altijd in stand had gehouden, ontdekte ik dat er nog een hoop te ontdekken was. Kon ik -konden mijn collega en ik samen- dan toch van een dubbeltje naar een kwartje groeien? Het antwoord was: JA!
Smaakt dit voor jou naar meer? Neem contact met me op, want ook voor jou is er meer mogelijk dan je op dit moment misschien denkt.