Als je een beetje bent zoals ik, dan heb je waarschijnlijk de neiging om alles zelf te willen oplossen. In mijn geval, ook grondig willen oplossen. Dat betekent ook als ik niet vooruit kom, toch nog even door ploeteren, even flink balen, schouders eronder en doorgaan.
Dat is vast leerzaam, maar niet altijd efficiënt. Laat staan leuk.
Daarom is het des te fijner om te spelen met de vraag: wat is de gemakkelijkste volgende stap om te zetten? Juist omdat ik geneigd ben om het zelf te willen doen, zal ik niet snel op die vraag zeggen: ‘Een ander het laten oplossen’.
Uitzoomen
Precies daarom, werkt die vraag voor mij goed. En de kunst is dan om niet cognitief gericht op zoek te gaan naar het antwoord op die vraag.
Het gaat niet om het antwoord, gek genoeg. Het gaat wél om het vermogen om even uit te zoomen.
Even uit je hoofd
Van een afstandje ziet elke situatie er anders uit. Dan krijg je ineens wel zicht op wat er nog meer mogelijk is. En blijkt misschien wel dat in deze situatie, het juist een positief effect heeft als je deze klus een week parkeert, of een ander inschakelt.
Voor mij blijkt de gemakkelijkste weg vaak: even parkeren tot ik ofwel weer zin krijg in die klus, of een nóg makkelijkere oplossing vind.
Vrijwel altijd blijkt de klus na een tijdje afstand veel sneller geklaard, of staan ineens alle stoplichten op groen om het langs een andere weg te regelen.
Totaal gemak. Hoe wordt het nog beter dan dat?